Artikel 6:193d en e BW Memorie van Toelichting

De richtlijn bevat positieve verplichtingen tot het verschaffen van informatie die zijn overgenomen in de artikelen 193d en 193e. Het verstrekken van informatie is immers belangrijk voor de consument om een geïnformeerd besluit te nemen over een bepaalde aankoop. In het eerste lid van artikel 193d is bepaald dat onder een misleidende handelspraktijk mede wordt verstaan een misleidende omissie. In het tweede lid van artikel 193d wordt aangegeven wanneer er sprake is van een misleidende omissie. Kort gezegd is er sprake van een misleidende omissie indien de handelaar essentiële informatie niet geeft. In het derde en vierde lid wordt de algemene norm aangevuld. In deze leden is bepaald dat, hoewel de informatie wel gegeven wordt, er toch sprake kan zijn van een misleidende omissie, indien de vereiste informatie niet begrijpelijk of op dubbelzinnige wijze wordt verstrekt. Artikel 193e bevat een aantal concrete informatieverplichtingen voor de handelaar die van toepassing zijn bij een uitnodiging tot aankoop. In het tweede en derde lid van artikel 193d is het begrip essentiële informatie opgenomen. De richtlijn bevat geen definitie van essentiële informatie maar uit artikel 193e kan worden afgeleid om welke informatie het gaat. Hierbij moeten wel nuanceringen worden geplaatst. Ten eerste gaat het in artikel 193d, in tegenstelling tot artikel 193e, niet om een uitnodiging tot aankoop. Hiervan is pas sprake indien er een concreet product met prijs wordt genoemd (eventueel «prijs vanaf») die de consument in staat stelt een aankoop te doen. Advertenties om de naamsbekendheid van een product te vergroten, vallen hier dus niet onder en dus behoeft alle informatie genoemd in artikel 193e in dat geval niet te worden gegeven. Daarnaast bevat het vierde lid een belangrijke nuancering, namelijk de feitelijke context en het communicatiemedium. Het is duidelijk dat een handelaar in bijvoorbeeld een sms-boodschap niet alle vereiste informatie kan geven. In die gevallen zal de handelaar bijvoorbeeld via zijn website wel de noodzakelijke informatie beschikbaar moeten stellen. De verschillende factoren tezamen bepalen of een handelaar de essentiële informatie heeft gegeven en of er sprake is van een misleidende omissie. Artikel 193e geeft een aantal concrete informatieverplichtingen. Deze informatie behoeft echter niet te allen tijde gegeven te worden. Hierbij is een aantal factoren relevant. Ten eerste moet het gaan, zoals hierboven reeds is aangegeven, om een uitnodiging tot aankoop. Hiervan is pas sprake indien er, kort gezegd, een concreet product met prijs wordt genoemd (eventueel «prijs vanaf») die de consument in staat stelt een aankoop te doen (zie voor de definitie artikel 193a, eerste lid, onder g). Ook bevatten de informatieverplichtingen onder a, c, d en e clausules die de informatieverplichting niet absoluut maken. Onder a wordt bijvoorbeeld aangegeven dat de informatie alleen behoeft te worden verstrekt voor zover dit passend is gezien het medium en de informatie onder d behoeft alleen te worden verstrekt indien deze afwijkt van de vereisten van professionele toewijding.