 |
|
|
|
Indien in geval van een overeenkomst inzake een schadeverzekering een risico is gelegen in een andere lidstaat wordt de aan de cliënt te verstrekken informatie gegeven volgens de in die andere lidstaat vastgestelde regels ter uitvoering van de artikelen 31 en 43 van richtlijn nr. 92/49/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 18 juni 1992 tot coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende het directe verzekeringsbedrijf, met uitzondering van de levensverzekeringsbranche, en houdende wijziging van de richtlijnen 73/239/EEG en 88/357/EEG (PbEG L 228).
|
|
|
Dit artikel is gebaseerd op artikel 4:20, eerste lid, van de wet en komt in
de plaats van artikel 33 van het Bfd, met dien verstande dat voor
levensverzekeringen geen beperking meer is opgenomen voor de
informatieverstrekking indien de cliënt in een andere lidstaat woonachtig
of gevestigd is. Het Deel Gedragstoezicht financiële ondernemingen en dit
besluit zijn gelet op artikel 4:1 van de wet immers niet van toepassing op
het aanbieden van verzekeringen vanuit Nederland. Een levensverzekeraar
zal zich bij het aanbieden van verzekeringen in een andere lidstaat aan de
informatiebepalingen in die lidstaat moeten houden.
De beperking van de reikwijdte van de informatieverstrekkingregels
neergelegd in de artikelen 57 en 61 tot het verzekeren van risico’s in
Nederland is gehandhaafd. In die gevallen is Nederland de lidstaat van
verbintenis, dat wil zeggen de lidstaat waar waar het risico gelegen is. De
derde richtlijn schadeverzekeraars schrijft namelijk voor dat de
toepassingsvoorschriften met betrekking tot de voorgeschreven informatie
door de lidstaat van het risico wordt vastgesteld. Wel bepaalt artikel
62, wellicht ten overvloede, dat verzekeraars met zetel in Nederland, waar
zij ook in de Europese Unie verzekeringen aanbieden, de door de richtlijn
voorgeschreven informatie moeten verstrekken, conform de uitvoeringsregelingen
die in de desbetreffende lidstaat daarvoor gelden.
|
|
|