Betalingsachterstand

De bepalingen in de Pensioenwet met betrekking tot het niet nakomen van de betalingsverplichtingen door de werkgever zijn ingrijpend voor de pensioenuitvoerders. Zij hebben een meldingsplicht en de mogelijkheden om achterstanden te verrekenen zijn sterk beperkt. De wet maakt een onderscheid tussen verzekeraars en pensioenfondsen. Hier behandelen we de gevolgen voor verzekeraars. Pensioenuitvoerder meldt betalingsachterstand Voordat de Pensioenwet in werking trad wees de praktijk uit dat de werkgever de verplichting om een betalingsachterstand te melden aan de pensioendeelnemers veelal niet nakwam. De werknemers kwamen er niet zelden pas na lange tijd achter dat de opbouw van hun pensioen gestaakt was. Daarom legt de wetgever deze verplichting exclusief op de schouders van verzekeraars en ontslaat de werkgever daarvan. Verzekeraars dienen alle deelnemers individueel te benaderen en hen ervan op de hoogte te stellen dat de werkgever de premie niet heeft voldaan. De wetgever zegt ook iets over het moment dat een dergelijke mededeling gedaan mag worden: dat mag niet onmiddellijk gebeuren als de werkgever niet betaald heeft, maar op het moment dat de betalingsachterstanden daadwerkelijk gevolgen hebben voor de pensioenaanspraken en -uitkeringen. Daarom koppelt de wet de informatieplicht aan het premie vrijmaken of het vervallen van de pensioenaanspraken. Het enkele feit dat de werkgever de premie niet voldoet, is geen vrijbrief voor de verzekeraar om dat aan de deelnemers te melden. Daarvoor is tevens nodig dat de verzekeraar zich eerst aantoonbaar heeft ingespannen om de achterstallige gelden alsnog binnen te krijgen. Drie maanden Eerst na drie maanden nadat hij de deelnemers over de betalingsachterstand heeft geïnformeerd, mag de verzekeraar overgaan tot het laten vervallen of premie vrijmaken van de verzekering. Vervolgens beperkt de wet de terugwerkende kracht: de verzekeraar mag het premievrij maken of laten vervallen van de pensioenverzekering maximaal tot vijf maanden laten terugwerken, gerekend vanaf het tijdstip dat de deelnemers op de hoogte zijn gesteld. ‘De regering vindt een begrenzing van de terugwerkende kracht tevens gewenst’, motiveert de memorie van toelichting, ‘dat de deelnemers zo snel mogelijk op de hoogte zijn van het premievrij maken of vervallen van de pensioenverzekering, omdat er dan voor verzekeraars een prikkel bestaat om deelnemers zo snel mogelijk te informeren over de gevolgen van de niet-betaling van de premie door de werkgever’. Aan de andere kant eist de wet dat de verzekeraar deze prikkel een tijd lang onderdrukt om de werknemers niet nodeloos ongerust te maken en de werkgever de kans te geven alsnog aan zijn betalingsverplichting te voldoen. Pas als de achterstand zodanig is opgelopen dat de verzekeraar wil gaan ingrijpen in de verzekeringsvoorwaarden en hij de moeite (en tijd) heeft genomen om de premie alsnog te incasseren, mag hij van de nietbetaling melding maken. Vanaf dat moment dient hij nog drie maanden te wachten met de effectuering van de premievrijmaking of het laten vervallen van de verzekering. En tenslotte is er dan nog de beperking van de terugwerkende kracht van vijf maanden. Vertaald naar de praktijk betekent dit al snel, dat de verzekeraar een bepaalde mate van premiederving niet kan verrekenen in de uitkeringssfeer. Risicoverzekeringen: geen terugwerkende kracht Voor risicoverzekeringen, zoals nabestaandenpensioen op risicobasis, geldt helemaal geen terugwerkende kracht. Ook binnen de genoemde drie maanden blijft de dekking bestaan. Dat betekent dat de verzekeraar, ook als daar geen premie tegenover staat, gedurende deze periode risico blijft lopen voor verzekerden die aan de voorwaarden voor recht op uitkering voldoen. Een andere beperking die de wet de verzekeraars oplegt is, dat deze niet tot verrekening mag overgaan van de onbetaalde premies, bedongen rente en kosten met de pensioenuitkeringen. Een premieachterstand kan evenmin leiden tot korting van reeds ingegane pensioenen.