Kostprijsmodel

Om ervoor te zorgen dat de kosten die in het dienstverleningsdocument zijn opgenomen vergelijkbaar, juist en controleerbaar zijn, moeten aanbieders van een betalingsbeschermer, complex product, hypothecair krediet, individuele arbeidsongeschiktheidsverzekering, overlijdensrisicoverzekering of uitvaartverzekering een kostprijsmodel ontwikkelen. Met dit kostprijsmodel worden de advies- en distributiekosten berekend. Advieskosten Onder advieskosten vallen in ieder geval de kosten voor de volgende werkzaamheden: het inwinnen van informatie over de cliënt; het informeren van de cliënt over de inhoud van de dienstverlening; inventarisatie van de behoeften en het profiel van de cliënt; en het advies op basis van de verzamelde informatie. Distributiekosten Onder distributiekosten worden verstaan, de kosten voor: het completeren van het dossier ten behoeve van de aanvraag van de offerte; het ondersteunen van de consument en, indien het een verzekering betreft, de cliënt bij de aanvraag en bij het aangaan van een overeenkomst inzake het desbetreffende financieel product; en de kosten voor het maken van reclame-uitingen voor bovengenoemde werkzaamheden en voor advies De Nota van Toelichting op artikel 86g Bgfo geeft een opsomming van de onderdelen van deze kosten. De aanbieders laten het kostprijsmodel op juistheid controleren door een externe accountant. Tevens controleert een accountant jaarlijks of de begrote kosten voor advies en distributie juist en volledig zijn toegerekend aan de financiële producten. Aanbieders die niet adviseren Indien aanbieders niet adviseren hoeven zij geen advieskosten op te nemen in het kostprijsmodel. Deze aanbieders maken wel kosten voor bijvoorbeeld het completeren van het dossier en ondersteuning bij het afsluiten van het product, zoals het bellen van klanten en het beantwoorden van vragen van klanten door bijvoorbeeld een call center. Deze distributiekosten dienen wel te worden opgenomen in het kostprijsmodel.